"Zlodziejka ksiazek" Markus Zusak

Druga wojna światowa, nazistowskie Niemcy, obozy koncentracyjne takie jak Auschwitz i prześladowanie społeczności żydowskiej. Wszystko to miało miejsce w ubiegłym wieku, również tutaj, w naszym kraju, a ta część historii szczególnie nam, Polakom, jest doskonale znana. To wszystko nie zdarzyło wcale tak dawno temu… I wiecie, co? Są tematy, których nie powinno się poruszać, na których nie powinno się pracować. Są autorzy, którzy podejmują to ryzyko i biorąc na siebie ciężar takiej problematyki chcą stworzyć na jej podstawie coś wyjątkowego i zawodzą. Jak dobrze, że Markus Zusak nie jest jednym z nich.

Liesel Meminger jest młodą Niemką, która po stracie brata zamieszkuje z przybranymi rodzicami. Hans i Rosa Hubermann stają się częścią świata dziesięciolatki i po wielu trudnych momentach, tworzy się między nimi niemal nierozerwalna więź. Liesel ucieka od problemów do jedynej książki jaką posiada. Jest to Poradnik grabarza, który ukradła będąc na cmentarzu. Jest to jedynie wierzchołek góry lodowej, dziewczyna zafascynowana słowami ucieka się do coraz poważniejszych kradzieży w świecie, gdzie czytanie książek, które nie są Mein Kampf jest niewłaściwe. Przez ręce Liesel przewija się wiele różnorodnych lektur, a w jej życiu pojawiają się osoby, które w dużym stopniu tworzą historię złodziejki książek. Ta będzie teraz walczyć za wszystkich, a wszyscy będą walczyć za nią. 

Złodziejka książek to jedna z najpiękniejszych (żeby nie powiedzieć, że najpiękniejsza) książek, które przeczytałam dotychczas. Absolutnie nie wiem co powinnam powiedzieć o tej powieści. Mogłabym mówić jak cudowna była to przygoda, jak niesamowity był język i jak wyjątkowa była sama bohaterka. Takie banały jednak nie oddadzą tego, o czym chciał nam powiedzieć Zusak. Mnie osobiście opowieść ta przypomniała i boleśnie uświadomiła dlaczego tak bardzo lubię czytać. Dlaczego karty zadrukowane słowami są dla mnie tak istotne. Z ich właśnie powodu mała Liesel, akordeonista Hans i Żyd Max zostaną ze mną tak długo. I dzięki nim historia złodziejki książek jest w idealny sposób naznaczona cierpieniem, poświęceniem i przywiązaniem.

Narratorem całej tej opowieści jest Śmierć, która nie jest Śmiercią jedynie wypełniającą swój obowiązek, jest natomiast ważną postacią, której smutek i zmęczenie przenika czytelnika dogłębnie i to właśnie z tą postacią idziemy w głąb Niemiec trzymając się za ręce. Złodziejka książek mówi głównie o dorastaniu i życiu małej Liesel na Himmelstrasse, gdzie pod opieką Hansa i Rosy stara się nauczyć tego, co już dawno powinna umieć. Dziewczynka jest niewyedukowana, ale dzięki ukradzionym książkom pała wielkim entuzjazmem do nauki. Jej przybrana matka nie jest postacią łatwą do polubienia. Krzyczy, przeklina i wykłóca się o wszystko, co możliwe. Nie jest najsympatyczniejszą osobą, ale potrafi jak nikt zadbać o tych, których kocha. Najważniejszą osobą w życiu Liesel staje się Hans, który dokłada wszelkich starań by nauczyć swoją przybraną córkę czytać, zrozumieć ją i dać jej odrobinę azylu od niebezpiecznej rzeczywistości. W życiu dziewczynki pojawia się także Rudy, który jest typem najlepszego przyjaciela na całe życie. To ktoś taki, kto pójdzie za Liesel w ogień, ale także wystarczająco wcześnie powstrzyma ją przed tym. Nasza bohaterka nigdy nie może być pewna jutra w świecie, gdzie ukrywanie Żyda w piwnicy jest wyrokiem śmierci.

Mimo wojennego tła, Złodziejka książek nie jest przygnębiająca czy niesamowicie mroczna. Tu nic nie jest czarne lub białe, w świecie Liesel dominują szarości. To prosta historia o życiu i śmierci, cierpieniu i szczęściu opowiadana przez kogoś, kto widział już wszystko. Przez kogoś, dla kogo jedna mała dusza to nic. Przez kogoś, dla kogo śmierć to życie. Książka ta to zbiór myśli Liesel, zbiór pozornie nic nieznaczących wydarzeń, które dzieją się w pewnej kolejności. Niektóre z nich opisane w elegancki, ale i tragiczny sposób składają się na historię małej Niemki, która kiedyś grała w piłkę, biła się z chłopakami czy ścigała się z przyjacielem w drodze do domu. Historia małej Niemki, która kiedyś kradła książki.

Przyznam, że na początku było mi trudno zrozumieć Złodziejkę książek. Potem karty powieści zaczęły uciekać przez moimi oczami w zastraszającym tempie, aż wreszcie doszłam do momentu, gdzie nie pozostało nic oprócz okładki tej książki. I chyba wtedy zrozumiałam. Wtedy już wiedziałam, że to było coś wyjątkowego. Niech ta perfekcyjnie nieperfekcyjna opinia na temat książki Zusaka będzie dla Was najlepszą rekomendacją. Plątając się w słowach nie mogłabym powiedzieć Wam nic więcej. Nie czekajcie więc i sami dajcie się porwać złodziejce książek.

Ocena: 10/10 

"Nienawidziłam słów i kochałam je.
Mam nadzieję, że nauczyłam się ich używać."